I gaeda waefu’ gateyestreen,
A gate, I fear, I’ll dearly rue;
I gatmy death frae twa sweet een,
Twa lovely een o’bonie blue.

‘Twas not her golden ringlets bright,
Her lips like roses watwi’dew,
Her heaving bosom, lily-white-
It was her een sae bonie blue.

She talk’d, she smil’d, my heart she wyl’d;
She charm’d my soul I wist nahow;
And aye the stound, the deadly wound,
Camfraeher een so bonie blue.
But”spare to speak, and spare to speed;”
She’ll aiblinslisten to my vow:
Should she refuse, I’ll lay my dead
To her twaeensaebonieblue.